Het verhaal van Antoinette en Annelies

Antoinette: “Ik sta tegenwoordig in een heel andere stand. Ik moest me altijd verdedigen. Kreeg vaak te horen wat ik allemaal niet goed deed als moeder. Ik heb mijn mondje wel bij me maar vanbinnen deed dat commentaar me pijn. Ik overschreeuwde mezelf en raakte er echt van in de put. Mijn kind zag ik in die tijd maar één middag per week.”

Annelies: “Toen ik startte met de begeleiding van Antoinette, kreeg ik een heel dossier met allerlei feiten en aannames. Ik heb het gelezen en daarna even aan de kant gelegd. Ik wilde Antoinette graag zélf leren kennen. Zien wie ze is en waar haar krachten liggen. Antoinette bleek verbaal heel sterk maar vanuit emotie reageerde zij vaak te heftig.”

Antoinette: “Annelies heeft me op een andere manier naar mezelf leren kijken. Mijn zelfvertrouwen is gegroeid. Ik denk vaker even na voordat ik iets zeg. Soms moet ik ook even wachten voordat ik reageer. Als ik rustig ben, kan ik beter uitleggen wat ik bedoel. Dan reageren anderen ook weer anders.”

Annelies: “Ik heb kritisch meegekeken in haar omgeving. Hoe kwam het dat ze zo reageerde? Wat haalde haar omlaag? Tijdens die zoektocht werd Antoinette steeds meer zichzelf. Ze had niet meer het gevoel er alleen voor te staan. De volgende uitdaging was om anderen óók mee te nemen in deze positieve ontwikkeling. Onder anderen de professionals die bij haar gezin betrokken zijn. Door de feiten en aannames in het dossier uit elkaar te halen en de constante groei die Antoinette liet zien, is dat gelukt. Ze wordt nu beoordeeld op wat ze doet en niet meer op beeldvorming op papier.”

Antoinette: “Laatst heb ik voor het eerst weer zelf een gesprek gevoerd met een instantie. Ik durfde dat alleen aan en het ging ook goed. Ik heb nu veel meer contact met mijn kind. Daar geniet ik heel erg van. Het is fijn om weer mezelf te mogen zijn, met mijn goede én minder goede eigenschappen.”